Filip Onichimowski po pięciu latach milczenia powraca kolejną książką „Człowiek z Palermo”. Jak już wskazuje sam tytuł, akcja dzieje się w gangsterskich klimatach. Jednak to nie Włochy stanowią główną przestrzeń powieści, a Olsztyn. Czyli miasto samego Onichimowskiego. Tutaj przeżywał swoją buntowniczą młodość i wkraczał w dorosłość. Bez wątpienia książka czerpie z jego doświadczeń.

Paweł, główny bohater powieści, wraca do Polski z Sycylii. Tam pracował, tam też zetknął się z mafią. Kiedy wraca do Olsztyna chce „normalnie funkcjonować”. Nie jest to jednak takie proste, bo brutalna rzeczywistość wdziera się w jego życie. W wyniku splotu wydarzeń omylnie zostaje wzięty za człowieka mafii… i nie wycofuje się z roli. Wchodzi w gangsterskie buty. Początki nie zapowiadają tragedii. Paweł chce po prostu sprawiedliwości, chce dać nauczkę tym, którzy go okradli. Chce zapewnić sobie nietykalność. Później jednak machina zła coraz bardziej się nakręca. Don Paolo ulega chęci władzy i zamierza wprowadzić swoje porządki w mieście…

Atutem prozy Onichimowskiego jest to, że od początku do końca trzyma w napięciu. Jej język jest bardzo bogaty od tekstów typowo chodnikowych, po specjalistyczne opisy dotyczące na przykład techniki walki. Onichimowski wciąga czytelnika w wykreowany przez siebie świat. Bez względu na to, jaki stosunek mamy do wiarygodności wydarzeń…

Jest to opowieść o złu, które panoszy się po naszych ulicach. O wyborach między mniejszym a większym złem. O świecie, w którym coraz mniej widoczne jest dobro. O tym, jak łatwo w wyniku kilku nieprzemyślanych decyzji zejść na złą drogę, bez szansy powrotu. Jak w jednej chwili można ulec kultowi silnej jednostki. O tym, jak w swoim życiu można rozpętać piekło.