Okres stalinizmu w Polsce – to całkowite uzależnienie od ZSRR, brak wolności słowa, cenzura, brak prawdziwego życia kulturalnego, stłumione nadzieje młodych ludzi. Właśnie ukazała się książka, która pokazuje, jakim zniewoleniem był stalinizm.

Cezary Prasek w książce „Złota młodzież PRL” przedstawia życie po śmierci Stalina, z zatem po upadku stalinizmu. Ukazuje tak zwaną „odwilż”, która spowodowała wyrwanie się sztuki z ram stalinowskich rygorów. A w związku z tym zaczęła się kształtować nowa grupa twórców wprowadzających w życie kulturalne i artystyczne nowe spojrzenie na rzeczywistość. Twórców wyrywających się z utartych konwencji zarówno w życiu prywatnym, jak i artystycznym. Bunt przeciwko socjalizmowi miał znaczenie dla późniejszego rozwoju sztuki w Polsce.

Po upadku stalinizmu w elitarnych kręgach młodzieżowych w Polsce zaczął się kształtować specyficzny styl bycia. Barwne życie towarzyskie znanych playboyów, swoboda obyczajowa, burdy, często pijaństwo nałożyły się na marzenia o lepszym, wolnym świecie. Takim, jaki był pokazywany na kolorowych zachodnich filmach i pocztówkach. Jednocześnie nie sposób było nie zauważyć, że ci ludzie zabawy, głównie młodzi chłopcy, jak Marek Hłasko, Roman Polański, Krzysztof Komeda, a później Czesław Niemen, Janusz Głowacki czy nawet Marek Karewicz wywarli znaczący wpływ na kształt naszej kultury.