„Zbyt dumna, zbyt krucha” to powieść biograficzna, której autorem jest Alfonso Signorini, opisująca życie niezapomnianej divy operowej XX wieku – Marii Callas. Opowiada o sztuce, sukcesie, tragicznej miłości, tęsknocie za utraconym szczęściem, problemach psychicznych nabytych w dzieciństwie i samotności.

Maria Callas (1923–1977) była żywą legendą. Ta charyzmatyczna i temperamentna grecka śpiewaczka posiadała niezwykły głos. Silna i niepokonana na scenie, niezwykle wrażliwa i krucha w życiu prywatnym.

Marię poznajemy jako brzydszą i grubszą córkę państwa Callas, żyjącą w cieniu swej siostry Jackie. Kiedy odkryto w niej talent muzyczny, jej matka zrobiła z niej maszynkę do robienia pieniędzy. Droga do kariery pełna była wyrzeczeń i upokorzeń. Maria cierpliwie ćwiczyła swój głos, dążąc do perfekcji. Była ambitna, zdeterminowana, co też doprowadziło ją w końcu do największych teatrów świata.

Kiedy u szczyty swej kariery poznała swego rodaka – Arystotelesa Onassisa, nie przypuszczała, że uczucie do niego doszczętnie ją wypali. Po rozstaniu z miliarderem Callas popadła w głęboką depresję, która nasiliła się po utracie ich wspólnego syna. Potem nastąpiły problemy z głosem i jej kariera niestety musiała dobiec końca. Bez swego talentu i Onassisa nie pozostało jej już nic.

„Zbyt dumna, zbyt krucha” pokazuje nam Callas – dumną, walczącą, stawiającą sztukę na pierwszym miejscu i Marię – kruchą, samotną, niezwykle wrażliwą kobietę, głodną miłości. Warto przeczytać tę pozycję, aby dojrzeć prawdę o tej postaci.